2006 yılında yayınlanan bir bildiriye göre gün içindeki davranışlarımızın %40’ından fazlası karar değil alışkanlıklarımızdır. Örneğin sabah kalkar kalkamaz hiç düşünmeden yüzümüzü yıkamak birçoğumuz için alışkanlık haline gelmiş davranışlardandır. Bu davranışı rutin hale getirdiğimizde beynimiz kendini yormaz ve kalktığımız zaman yüzümüzü yıkamayı düşünmeyiz otomatikman eylemi gerçekleştiririz. Tabi bu alışkanlıklarımız yeme davranışı üzerinde de oldukça etkili oluyor. Mesela canımız sıkkın olduğunda birçoğumuz hemen abur cubur yemeye başlarız. İşte bu da aslında bir alışkanlık davranışıdır. Aynı şekilde sigara kullanan insanların yemekten hemen sonra sigara yakmaları da bir alışkanlıktır. Düşündüğümüz zaman alışkanlıklarımız hayatımızı yönlendiriyor gibi görünüyor fakat eğer biz alışkanlıklarımızı yönetmeyi öğrenebilirsek hayatımızı değiştirebileceğimizi unutmamalıyız.
Alışkanlıkların Gücü adlı kitaptan yazarın kendi hayatından vermiş olduğu örneği sizinle paylaşmak istiyorum. Yazarımızın çalıştığı işyerinde her gün öğleden sonra bir iş arkadaşıyla kafeteryaya çikolatalı kurabiye yemeye gidiyormuş. Bir süre sonra kilo aldığını fark edince bu alışkanlığından kurtulmak için işaretleri analiz etmeye başlamış.
İşaretler davranışın otomatikman tetiklenmesini sağlarlar. Bu işaretler; belli bir yer, Günün belli bir saati, başka bir kişi, bir duygusal durum veya başka bir olay olabilir.
Yazar kendi alışkanlığıyla ilgili böyle bir işareti aramaya başlamış ve kurabiye yeme davranışının her gün belli bir saatte çalıştığı masada otururken tetiklendiğini fark etmiş. Daha sonra kendi kendine bir deney yapmış. İlk gün yine aynı saatte kafeteryaya gitmek yerine dışarda kısa bir yürüyüş yapmış. İkinci gün yine kafeteryaya gitmiş ama bu sefer kurabiye yerine şeker almış ve onu işyerindeki masasında yemiş. Üçüncü gün ise yine kafeteryaya gitmiş ama bu sefer hiçbir şey almamış ve sadece iş arkadaşıyla 10 dakika sohbet etmiş.
Yazar bu üç günün sonunda aslında aynı saatte çıkıp kafeteryaya gitmesinin sebebinin çikolatalı kurabiye yeme isteği olmadığını asıl arzusunun arkadaşıyla sohbet etmek olduğunu fark etmiş. Daha sonra bu alışkanlığını yeniden programlamış ve her gün aynı saatte masasından kalkıp bir iş arkadaşıyla 10 dakika sohbet etmeye başlamış. Çikolatalı kurabiyeye duyduğu arzu ise bir süre sonra tamamen yok olmuş.
Eğer kendi alışkanlıklarınızın doğasını keşfedebilirseniz onları dilediğiniz gibi değiştirebilirsiniz.
